Περιβάλλον
Περιδιαβαίνοντας κανείς τα δρομάκια της Πλάκας, αισθάνεται πως η ομορφιά της έχει κάτι το ξεχωριστό. Αυτή όμως η μοναδικότητά της, παραλίγο να προκαλέσει την καταστροφή της. Την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, τη δεκαετία του' 60 η Πλἀκα απειλείται πολύπλευρα:από τις προσπάθειες αποχαρακτηρισμού της ως αρχαιολογικής περιοχής, με στόχο την ανοικοδόμηση που τότε έχει κατακλύσει όλη την Αθήνα, από την τάση για επέκταση του γειτονικού κέντρου προς την Πλάκα, από την κυριαρχία των κέντρων ψυχαγωγίας που κατέστησαν τη διαβίωση στην περιοχή μη ανεκτή. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την ερήμωση της περιοχής από τους παλιούς παραδοσιακούς της κατοίκους που αντιπροσώπευαν όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι άνθρωποι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους, τα οποία δεν μπορούσαν να ανοικοδομήσουν και πήγαιναν να εγκατασταθούν σε πολυκατοικίες, που τους εξασφάλιζαν σύγχρονες ανέσεις, σε άλλες περιοχές της Αθήνας.
Η κατάσταση θα προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και αγώνες για την σωτηρία της. Ο αγώνας αυτός για την σωτηρία της Πλάκας έχει αίσιο τέλος.
Η αναβάθμιση της Πλάκας αρχίζει τη δεκαετία του ΄80. Σήμερα η περιοχή προστατεύεται με θεσμοθετημένα διατάγματα ως τρόπος κατοικίας και ήπιας ψυχαγωγίας. Κυρίως όμως έχει επιβληθέι ο σεβασμός στον ιστορικό χαρακτήρα της και η αναγνώριση του πολυλειτουργικού χαρακτήρα της όπου κατοικία, εμπορική δραστηριότητα, αναψυχή και τουριστική κίνηση συνυπάρχουν.
Μερικά από τα προβλήματα που παραμένουν στη γειτονιά της Πλάκας, ενώ έχουν επισημανθεί στο παρελθόν πολλές φορές, είναι τα παρακάτω.
Η αποκομιδή των σκουπιδιών δεν είναι αρκετά ικανοποιητική σε ένα χώρο όπου περνούν εκατοντάδες επισκέπτες κάθε μέρα και λειτουργούν δεκάδες εστιατόρια. Δεν αρκεί μόνο οι κάδοι απορριμμάτων να είναι άδειοι, αλλά πρέπει να είναι και καθαροί, ώστε να μη συνοδεύονται από άσχημες μυρωδιές. Ακόμα οι θέσεις όπου βρίσκονται οι κάδοι και οι πεζόδρομοι, λόγω των ψηλών θερμοκρασιών το καλοκαίρι πρέπει να πλένονται τακτικά ώστε οι πεζοί να απολαμβάνουν τη βόλτα τους χωρίς να χρειάζεται να αλλάζουν πεζοδρόμιο κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτούς.
Η όμορφη και γραφική εικόνα που προσλαμβάνει κάποιος που επισκέπτεται την Πλάκα μέσα από τα αρχαία μνημεία και τα αυτοσυντηρημένα κτίρια αλλοιώνεται από τα ερειπωμένα και εγκαταλελειμμένα κτίσματα τα οποία είναι διάσπαρτα σε κάθε γωνιά της μικρής αυτής πολιτείας.
Το παρκάρισμα των αυτοκινήτων τόσο για τους μόνιμους κατοίκους όσο και για τους επισκέπτες είναι βασικό πρόβλημα, καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες και οι ιδιωτικοί χώροι παρκαρίσματος οικονομικά απαγορευτικοί.
Πολλοί πεζόδρομοι είναι αποκλεισμένοι από μηχανάκια και παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Οι σπασμένες πλάκες λόγω κακής χρήσης των πεζοδρομίων είναι ένα σύνηθες φαινόμενο σε μια βόλτα στην πλάκα. Μια άλλη δυσκολία για τους πεζούς είναι τα τραπεζάκια που τοποθετούνται στα πεζοδρόμια δυσχεραίνοντας πολλές φορές τη διέλευση των πεζών και την πρόσβαση σε επιθυμητούς προορισμούς. Αυτό βέβαια, κρύβει ακόμα ένα κίνδυνο, αυξάνει τον χρόνο για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης περίπτωσης ανάγκης, όπως πυρκαγιά ή μεταφορά ασθενών.
Ένα ακόμα πρόβλημα είναι η ηχορύπανση που προκαλούν με τη μουσική τα διαφορετικά μαγαζιά αποτρέποντας έτσι καθένα που σκέφτεται να απολαύσει ένα ρομαντικό νυκτερινό περίπατο στην Πλάκα.