Οικία Αγγελικής Χατζημιχάλη
Τι άραγε να κρύβει αυτή η πόρτα; Την είσοδο στον λαϊκό πολιτισμό, στην παράδοση και στην προσωπικότητα της Αγγελικής Χατζημιχάλη.
Την ημέρα που πέθανε η Αγγελική Χατζημιχάλη στη μνήμη της «οι τσελιγγάδες έβγαλαν τα κυπροκούδουνα από τα γιδοπρόβατα, κατά την πανάρχαια νεκρική συνήθεια, οι λαϊκοί βιοτέχνες σταμάτησαν τα τσιακ-τσιακ στα εργαστήριά τους και οι Σαρακατσάνες σφράγισαν τα αργαλειά τους».
Η Αγγελική Χατζημιχάλη έζησε όλη της τη ζωή σαν μυθιστόρημα. Παρόλη την αστική της καταγωγή και τη βικτωριανή ανατροφή της, το έργο της την κατατάσσει στην πνευματική πρωτοπορία της εποχής της.
Σκεφτείτε μια πανέμορφη νέα γυναίκα που ανεβαίνει ολομόναχη στα βουνά της Ηπείρου αναζητώντας έναν νομαδικό λαό, τους Σαρακατσαναίους, που εκείνο την καιρό θεωρούνταν ξενόφερτη μειονότητα και όταν κατέβαιναν με τα κοπάδια τους στα πεδινά για να ξεχειμωνιάσουν, οι τοπικοί πληθυσμοί τους αντιμετώπιζαν με δυσπιστία και φόβο. Τελικά, οι Σαρακατσαναίοι την εμπιστεύονται ανεπιφύλαχτα, την δέχονται να ζήσει στα καλύβια τους, της λένε τα τραγούδια και τα μοιρολόγια τους, της μιλούν για τη ζωή τους, της μαθαίνουν να υφαίνει στους αργαλειούς τους και της δείχνουν τα κεντήματά τους. Την εντάσσουν στις καθημερινές ασχολίες, στις χαρές και τις λύπες τους. Το βιβλίο της "οι Σαρακατσαναίοι" εκδίδεται το 1957. Γλαφυρά γραμμένο και με πλούσια εικονογράφηση, αποτελεί ύμνο στον τόπο μας. Χάρη σ΄αυτό αναγνωρίζεται η ελληνικότητα των Σαρακατσαναίων και η ίδια καθιερώνεται ως μεγάλη λαογράφος.
Το σπίτι της κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχο την περίοδο 1924-1927. Η αρχιτεκτονική του είναι χαρακτηριστικό δείγμα εκλεκτικιστικής κατοικίας του Μεσοπολέμου, που συνδυάζει βυζαντινά, μακεδονικά και μοντέρνα στοιχεία σε μια πρωτοποριακή σύνθεση.
Τη δεκαετία του '30, μαζί με καλλιτέχνες και διανοούμενους της εποχής, όπως τον Παπαλουκά και τον Κόντογλου, μελετά την ελληνική τέχνη στο λαϊκό μας πολιτισμό. Ακόμη ιδρύει και προικοδοτεί το «Ελληνικό Σπίτι», όπου κορίτσια από την επαρχία μαθαίνουν να κεντούν, να υφαίνουν, να φιλοτεχνούν το μέταλλο και να σκαλίζουν το ξύλο.
Σήμερα στεγάζει το Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης του Δήμου Αθηναίων.